Ik heb gisteren mijn 50ste verjaardag gevierd. Het was in een woord gezegd een fantastisch feest. Er waren verschillende emotionele momenten maar ik wilde niet huilen tot een bepaald moment dat iemand naar huis toe ging en afscheid nam. Toen brak ik. Maar wat een geweldige mensen die op mijn feest zijn geweest, in de eerste plaats natuurlijk Joke. Zij is een enorme steun voor me. Maar bij alle mensen die er waren merkte ik bij het naar huis toe gaan dat ze me een hele sterke tijd toewenste, pakte mij heel stevig vast en omhelsde me en dat waren moeilijke momenten voor me hoor ! Het leek toch veel op een echt afscheid voor mijn gevoel. Wel hele mooie waardevolle momenten. Ook was het fijn dat Angela, de vrouw van Marcel de gehele avond foto's heeft gemaakt op een professionele manier. Dat wilde ze gewoon graag doen en is geweldig want het is mooi om dit weer terug te kijken.
Helaas was het een beetje een domper toen we thuis waren en ik naar de wc ging voordat we gingen slapen. Ik was de gehele vond niet naar de wc geweest maar toen bleek waarom dit was. Ik zal niet in details treden maar het was eng en ik werd een beetje bang. Geen pijn. Gelukkig zijn die symptomen nu minder geworden maar ik denk dat ik morgen wel contact opneem met het ziekenhuis in Rotterdam om het uit te leggen en te horen wat zij ervan vinden.
groetjes en een dikke knuf voor jullie
Afscheid nemen bestaat niet ...
Ook al ga je weg en raak je uit het gezicht ...
Geloven in het onzichtbare ...
Brengt in iedere duisternis weer een mooi licht.
Januarie 2015